ความแตกต่างระหว่างความผิดและความผิด (พร้อมตาราง)

ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่การสะกดคำมีวิวัฒนาการ ทั้งในอังกฤษและอเมริกา คำเดียวกันสามารถมีตัวสะกดต่างกันได้สองแบบ หนึ่งคำดังกล่าวคือความผิด / ความผิด แม้ว่าทั้งคู่จะถูกต้องเมื่อคำนึงถึงการสะกดและการออกเสียง แต่ก็มีความแตกต่างเล็กน้อยเกี่ยวกับที่มาของพวกเขา ภาษาอังกฤษแบบบริติชซึ่งค่อนข้างใช้กันอย่างแพร่หลายสะกดคำนี้ว่า 'o-f-f-e-n-c-e' อย่างไรก็ตาม ภาษาอังกฤษแบบอเมริกันสะกดว่า 'o-f-f-e-n-s-e' ต้องจำไว้ว่าสามารถใช้ได้ทั้งสองอย่างและจะยังคงถูกต้อง

รุก vs รุก

ความแตกต่างหลัก ระหว่างความผิดและความผิดคือ คำว่า ความผิด กับ ค มีต้นกำเนิดในสหราชอาณาจักร มันเป็นคำภาษาอังกฤษแบบอังกฤษ ในทางกลับกัน คำว่า ความผิด ที่มี s มีรากฐานมาจากอเมริกา แม้ว่าภาษาอังกฤษโบราณจะใช้การสะกดต่างกัน แต่มีการกำหนดกรอบงานที่กำหนดไว้ล่วงหน้าหลังจากมีการประดิษฐ์พจนานุกรมขึ้น นอกจากนี้ยังมีพารามิเตอร์อื่นๆ ที่เฉพาะเจาะจงซึ่งสามารถสร้างความแตกต่างได้

มีการใช้คำผิดในช่วงศตวรรษที่สิบเก้า; การสะกดคำนี้ใช้กันอย่างแพร่หลายในเรื่องเล่า วารสาร และหนังสือ การสะกดคำในพจนานุกรมของคำนี้ก็เหมือนกัน ซึ่งยังคงทำให้เป็นที่ยอมรับกันมากที่สุด ในช่วงปี 1540 คำนี้ถูกประดิษฐ์ขึ้น ส่วนใหญ่ใช้เพื่อวิพากษ์วิจารณ์ผลงานของกวีและนักเขียนหลายคน ปัจจุบันคำนี้หมายถึงสิ่งผิดกฎหมาย การกระทำที่ทำร้ายความรู้สึกของผู้คนในทางใดทางหนึ่งใช้รูปแบบคำคุณศัพท์ของคำนี้ นั่นคือ – เป็นที่น่ารังเกียจ

คำว่าความผิดเป็นเพียงอีกรูปแบบหนึ่งของ o-f-f-e-n-c-e เป็นการสะกดใน 'ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน' การสะกดคำนี้มาภายหลังมากหลังจากที่อเมริกาได้รับเอกราช มันถูกใช้ในสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ ของศตวรรษที่สิบเก้าเป็นหลัก รูปแบบคำคุณศัพท์เป็นที่น่ารังเกียจ ผู้คนมักสับสนและถือว่าการสะกดคำนี้ผิด อย่างไรก็ตาม การสะกดคำนี้ก็ถูกต้องและมีความหมายเหมือนกับความผิด

ตารางเปรียบเทียบระหว่างความผิดและความผิด

พารามิเตอร์ของการเปรียบเทียบ	ความผิด	ความผิด
การสะกดคำ	'c' ใช้หลัง n	ใช้ ‘s’ หลัง n
ต้นทาง	การสะกดคำนี้มีต้นกำเนิดในสหราชอาณาจักรโดยเป็นส่วนหนึ่งของ British English	การสะกดคำนี้มีต้นกำเนิดในอเมริกา
ใช้ครั้งแรกใน	ใช้ครั้งแรกในศตวรรษที่สิบหก	ใช้ในศตวรรษที่สิบแปด
ความถี่ในการใช้งาน	การสะกดคำนี้มักใช้ในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษ	การใช้งานจำกัดเฉพาะรัฐในอเมริกา และมีความถี่ต่ำกว่า
ประเทศอื่น ๆ	นอกจากนี้ยังสะกดในภาษาอินเดีย, ออสเตรเลียและแคนาดาในรูปแบบภาษาอังกฤษ	ใช้เฉพาะในภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน

ความผิดคืออะไร?

คำผิดเป็นคำภาษาอังกฤษที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย มันเกิดขึ้นในช่วงศตวรรษที่สิบหก ในขณะนั้นความผิดหมายถึงสิ่งผิดกฎหมาย ตัวอย่างเช่น ถ้าคนทรยศหรือไปต่อกรกับกษัตริย์ ก็เป็นความผิด นอกจากนี้ กฎอื่นๆ อีกหลายข้อยังเป็นความผิดในยุคนั้น ปัจจุบันความเข้มงวดในเรื่องนี้ลดลง ความผิดเป็นไปด้วยดีหากบุคคลกระทำสิ่งที่ถูกมองว่าเป็นกิจกรรมทางอาญาในสายตาของกฎหมาย

รูปแบบคำคุณศัพท์ของคำนี้ไม่เหมาะสม ดังที่เราเห็น 'c' ถูกแทนที่ด้วย 's' ในพจนานุกรมเคมบริดจ์ การสะกดถูกระบุว่าเป็น 'ความผิด' แต่ในพจนานุกรมของ Oxford การสะกดคำทั้งสองนั้นถูกต้องและมีการกล่าวถึง คำนี้มีรากฐานมาจากคำภาษาละตินซึ่งก็คือ 'ผู้กระทำความผิด' ความหมายภาษาอังกฤษของวลีนี้คือ 'การกระทำที่ตีกับบางสิ่งบางอย่าง' คำนี้สามารถใช้ในประโยคเช่น - 'ความผิดที่เขาทำขึ้นทำให้เขาถูกไล่ออกจากสถาบัน'

การสะกดคำนี้ถูกนำมาใช้มากก่อนการสะกดคำผิด มีคำพ้องความหมายมากมายของคำนี้ บางส่วนเป็น -อาชญากรรม การกระทำผิด การกระทำผิด ฯลฯ เป็นคำภาษาอังกฤษที่แพร่หลาย คำนี้ใช้ในเกือบทุกประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษ เป็นคำนามและมีรูปแบบคำกริยาและคำคุณศัพท์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย นอกจากนี้ ในภาษาฝรั่งเศสโบราณ คำว่า 'ความผิด' คือคำที่ร่วมกับภาษาละติน ทำให้เกิดวลีที่ละเมิดในภาษาอังกฤษ

ความผิดคืออะไร?

การสะกดคำนี้เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกาเป็นหลัก การสะกดคำนี้ถูกนำมาใช้ในศตวรรษที่สิบแปด การสะกดคำนี้เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของ 'รูปแบบภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน' ซึ่งมีความหมายเหมือนกับ 'ความผิด' ที่ต่างกันออกไป และน้ำเสียงของมันก็เหมือนกัน

การสะกดคำนี้ก็ถูกต้องเช่นกัน หลายคนต้องเผชิญกับความสับสนว่าคำนี้ควรสะกดอย่างไร การสะกดคำนี้ใช้ในพจนานุกรมของ Oxford Learner ควบคู่ไปกับ "ความผิด" ในรูปแบบอื่น

ความหมายของคำว่า 'ความผิด' ก็เหมือนกับ 'ความผิด' ความผิดหมายถึงกิจกรรมทางอาญาหรือสิ่งที่ขัดต่อหลักนิติธรรม อีกความหมายหนึ่งคือการตีใครบางคนในเวทีกีฬา รูปแบบคำคุณศัพท์คือ 'เป็นที่น่ารังเกียจ' ดังที่เราเห็น 's' ยังคงสอดคล้องกันที่นี่ ตามเกณฑ์ของอเมริกา คำศัพท์ส่วนใหญ่จะสะกดง่าย ๆ ตามที่ฟัง ดังนั้นการสะกดคำนี้มีรากฐานมาจากอเมริกา สามารถใช้ในรูปแบบประโยคง่ายๆ ได้ดังนี้ – ความผิดที่กระทำโดยเธอถือเป็นความผิดทางอาญา และสิ่งนี้ทำให้เธอติดคุก

ต้นกำเนิดที่น่าตื่นเต้นอีกประการของการสะกดคำนี้มาจากคำภาษาละติน 'offensa' ประเด็นหลักที่ควรจดจำก็คือจะเข้าใจได้อย่างชัดเจน ไม่ว่าเราจะเลือกคำนี้จากการสะกดคำใดก็ตาม ภาษาอังกฤษมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง และอาจเป็นไปได้ด้วยซ้ำที่คำนี้จะมีรูปแบบอื่นๆ ปรากฏขึ้น สิ่งสำคัญคือความจริงที่ว่าผู้คนควรสะกดและเขียนได้ง่าย

ความแตกต่างหลักระหว่างความผิดและความผิด

1. การสะกดผิดมี 'c' ในขณะที่ความผิดมี 's'
2. ความผิดเกี่ยวกับการสะกดคำมีต้นกำเนิดในบริเตนใหญ่ อย่างไรก็ตาม การสะกดผิดเกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา
3. ความผิดนี้ใช้ครั้งแรกในศตวรรษที่สิบหก อย่างไรก็ตาม ความผิดนี้ถูกใช้ในศตวรรษที่สิบแปด
4. ความผิดคือการสะกดคำที่ใช้บ่อยกว่า ในขณะที่การกระทำผิดมักใช้น้อยลง
5. การละเมิดการสะกดคำใช้ในภาษาอังกฤษแบบแคนาดา อินเดีย และออสเตรเลีย อย่างไรก็ตาม ความผิดจะใช้ในอเมริกาเท่านั้น

บทสรุป

คำภาษาอังกฤษมักจะมีวิวัฒนาการ การสะกดใหม่เข้ามาแทนที่ตัวเก่า ในทั้งภาษาอังกฤษแบบบริติชและแบบอเมริกัน มีหลายคำที่มีการสะกดต่างกัน รูปแบบการสะกดคำหนึ่งรูปแบบดังกล่าวจะเห็นได้ในคำว่า ความผิด/ความผิด ความแตกต่างที่สำคัญคือต้นกำเนิดเท่านั้น

บ่อยครั้งที่ผู้คนสับสนว่าตัวสะกดคืออะไร อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ต้องจำไว้ก็คือการสะกดทั้งสองนั้นถูกต้องเท่าเทียมกัน แม้แต่การออกเสียงของสองคนนี้ก็เหมือนกัน ใช้อะไรก็ไม่สำคัญ การสะกดคำทั้งสองนี้ใช้กันอย่างแพร่หลายและมีอยู่ในพจนานุกรม อย่างไรก็ตาม แบบฟอร์มอังกฤษมักใช้มากกว่าแบบอเมริกัน

อ้างอิง